Leuk, dat is mijn eerste gedachte op het moment als de vraag komt of ik voor Zoom.nl het nieuwe Tamron 35mm f/1.8 Di VC USD objectief wil testen. Dit objectief is september 2015 samen met de 45mm f/1.8 Di VC USD gepresenteerd als nieuwe prime objectief. Dit zijn de eerste modellen van de volledige vernieuwde SP serie objectieven van Tamron. Deze SP (Super Preformance) objectieven hebben een geheel nieuw ontwerp gekregen ten opzichte van hun voorgangers. Dit model is verkrijgbaar met een Canon EF- en Nikon F-vatting en in Nederland kost dit objectief  zo rond de 770,-- euro.

Technische aspecten.

Dit Tamron objectief heeft een brandpunt van 35mm op fullframe formaat. Op APS-C formaat (Canon) zal dit objectief een beeldhoek hebben van 56mm omgerekend naar FF formaat.  Het objectief is opgebouwd uit 10 elementen in 9 groepen. Het objectief heeft een diafragma van f/1.8 tot f/16 en bestaat uit 9 afgeronde lamellen. Met Canon vatting weeg het objectief 480 gram, maar dat heb ik niet nagewogen.

Eerste kennismaking.

Als ik het objectief de eerste keer uit doos haal wordt ik al gelijk blij. Naast het objectief en de gebruikelijke paparassen vind ik ook een zonnekap. Ik ben er al lang achtergekomen dat het lang niet altijd standaard is dat een zonnekap wordt meegeleverd. Gelijk een eerste pluspunt. Het objectief zelf voelt goed en degelijk aan. De scherpstel ring draait lekker gemakkelijk rond en je voelt een extra weerstand als deze op aan het einde van scherpstel bereik komt. Ook de knoppen voor de autofocus en beeldstabilisatie zitten degelijk in elkaar. Eigenlijk kan ik met een eerste inspectie van dit objectief nog geen dingen vinden waarvan ik zou zeggen het dat zou beter kunnen.  

In de praktijk.

Het objectief heeft een maximaal diafragma van f/1.8. Binnen zijn prijsklasse is dit behoorlijk lichtsterk. Door de rond aflopende lamellen zou je met een open diafragma een mooi bokeh moeten kunnen creëren. Ondanks het grote diafragma blijkt het toch iets lastiger dan gedacht om een mooi achtergrond bokeh te creëren. Alleen als je scherpstelt op een onderwerp heel dicht voor het objectief lukte het mij om een mooi achtergrond bokeh te maken. Maar ja, dit heeft waarschijnlijk ook met het type objectief te maken. Met een 200mm objectief is het makkelijker om scherpte diepte te creëren dan met een groothoek.  Hiermee zijn wel aangeland bij wat het grote voordeel vind van dit opbjectief. Je kan al scherpstellen, gemeten van de sensor van de camera, vanaf 20 centimeter. In de praktijk betekend dit dat je lekker dicht op je onderwerp kan kruipen. De autofocus werkt naar behoren maar is zeker niet de snelste waar ik mee gewerkt heb. De USM objectieven uit de L serie van Canon zelf zijn voor mijn gevoel toch nog echt wel een stukje sneller. De beeldkwaliteit is van foto's genomen met dit objectief zijn gewoon goed. Chromatische aberratie bij grote contrastverschillen heb ik niet of nauwelijks kunnen waarnemen. Ook de vignettering aan de randen van de foto's is heel erg netjes. Echter zijn deze problemen voor zover deze al spelen heel makkelijk in Lightroom of Photoshop op te lossen.

Conclusie.

Al met al kan ik niet anders concluderen dan dit 35mm f/1.8 Di VC USD objectief van Tamron erg goed presteert. De beeldkwaliteit  is meer dan goed. Doordat dit objectief erg lichtsterk is kan ook als het lichtomstandigheden minder goed zijn nog steeds uitstekend uit hand fotograferen. Het is jammer dat ik dit objectief weer in moet leveren. Hij komt zeker op mijn verlanglijstje te staan.